10 Results found for "incriminate oneself".

self-incriminate

self-incriminating, simple past and past participle self-incriminated) (intransitive) To incriminate oneself. self-incrimination incriminate oneself...


self-incrimination

self-incrimination Wikipedia self- +‎ incrimination self-incrimination (uncountable) Act of giving testimony, in a trial, that would incriminate oneself....


autoinculparse

singular preterite me autoinculpé, past participle autoinculpado) to incriminate oneself, to own up to something     Conjugation of autoinculparse (See Appendix:Spanish...


itsekriminointisuoja

it‧se‧kri‧mi‧noin‧ti‧suo‧ja itsekriminointisuoja (law) the right not to incriminate oneself myötävaikuttamattomuusperiaate “itsekriminointisuoja”, in Kielitoimiston...


soi-même

droit à ne pas témoigner contre soi-même. One has the right not to incriminate oneself. Il parle avec soi-même tout autant qu’avec autrui. He talks to himself...


vidgå

supine vidgått, imperative vidgå) (formal) to admit (something incriminating towards oneself) Synonym: erkänna Conjugation of vidgå (strong) vidgå in Svensk...


inculpar

inculpado) (transitive) to accuse (transitive) to incriminate (takes a reflexive pronoun) to incriminate oneself, to confess     Conjugation of inculpar    ...


自證其罪

/t͡sz̩⁵¹⁻⁵³ ʈ͡ʂɤŋ⁵¹ t͡ɕʰi³⁵ t͡su̯eɪ̯⁵¹/ 自證其罪 to self-incriminate 不自證其罪特權/不自证其罪特权  ―  bù zìzhèngqízuì tèquán  ―  privilege against self-incrimination...


wife-beating question

controversial premise, such that it cannot be directly answered without incriminating oneself or, at least, unintentionally conceding a point; a loaded question...


incriminarsi

singular past historic mi incriminài, past participle incriminàto) to blame oneself     Conjugation of incriminàrsi (-are) (See Appendix:Italian verbs) incriminare...